கொண்டு
kondu
koṇṭu,
part. கொள்-.
1. From, beginning with;
முதல். அடியிற்கொண்டு முடிகாறும் (இறை. 3, 45).
2. Towards, in the direction of;
குறித்து. குடதிசைக்கொண்டு (சிலப். 10, 34).
3. A sign of the instrumental case;
மூன்றும் வேற்றுமைச் சொல்லுருபு (பி. வி. 6, உரை.)
4. Expletive;
அசைநிலை. எனக்கு முன்றனக்குங் கொண்டு (திருவிளை. நரிபரி. 83).
DSAL