தலைக்கொள்

talai-k-koḷ-,
v. id. + intr.
1. To rise to the head, after the head, as poison, bile, liquor;
தலைக்கேறுதல்.

2. To overflow, as a torrent; to grow in abundance;
மிகுதல். காமச் செந்தீத் தலைக்கொளச் சாம்பினாளே (சீவக. 1259).

3. To die;
இறத்தல். தாப்புலி யொப்பத் தலைக்கொண்டான் (பு. வெ. 2, 10 ).---tr.

1. To overcome;
வெல்லுதல்.

2. To undertake;
மேற்கொள்ளுதல். வேந்தன் போர்தலைக்கொண்ட பிற்றைஞான்று (தொல். பொ. 63).

3. To approach, go near;
கிட்டுதல். கொள்ளைகொ ளாயந் தலைக்கொண்டார் (பு. வெ. 2, 7).

4. To capture, oke possession of;
கைப்பற்றுதல். தலைக்கொண்டநிரை பெயர்த்தன்று (பு. வெ. 2, 1, கொளு).

5. To commence;
தொடங்குதல். சாறு தலைக்கொண்டென (புறநா. 82).

6. To destroy;
கெடுத்தல். ஒண்படைக் கடுந்தார் முன்புதலைக் கொண்மார் (புறநா. 15, 14).

DSAL