நிர்
nir
(நிரு, நிஷ், நிட், நிண், நின், or நிச்), prefix implying negation, privation, இன்மை; 2. intensity. நிரபராதம், faultlessness. நிரபராதி, an innocent person. நிரம்பரன், the Supreme Being; 2. Siva; 3. Argha; (lit.) one without clothing (நிர்+அம்பரன்). நிராகிருதி, being devoid of form (ஆகி ருதி, shape). நிராசனம், the state of being unseated, ஆசனமின்மை. நிராசாரம், want of ceremonial purity, impurity; 2. impoliteness; 3. lawlessness, corruption, barbarism. நிராதாரம், destitution of support; independence, as an attribute of deity. நிராமயம், freedom from disease. நிராயுதம், state of being unarmed, defenceless. நிராலம்பம், independence, as an attribute of deity; 2. state of destitution of support. நிராலம்பன், the Deity who is independent. நிருணாமன், the Supreme Being; 2. Argha; (lit the Nameless). நிருநரன், Narasingan, Vishnu in his 4th incarnation. நிருநாசம், indestructibleness, unperishableness, அழிவின்மை; 2. (நிர் fulness) utter destruction. நிருபாதானம், being without an immediate cause. நிருபாதி, freedom from passions, pain, suffering, etc. நிருபாதிகம், that which is freed, as the mind of the ascetic from secularities, நிர்விகற்பம். நிருமதம், an elephant free from venereal fury (grown quiet by age). நிருமூலம், நிர்மூலம், that which is baseless or without root, மூல மின்மை; 2. extirpation, utter destruction, total extinction, பாழாதல்; also நின்மூலம். நிர்விகற்பம், freedom from passions, emotions etc. நிர்விக்கினம், freedom from obstruction, இடையூறின்மை. நிர்விசாரம், recklessness, வேண்டாமை; 2. tranquillity, கவலையின்மை. See the compounds in their respective places.
J.P. Fabricius Dictionary
, [nir] A Sanscrit prefix implying negation, privation, இன்மை, as நிர்நாமன், the nameless; also fulness, நிறைவு, as நிர்நாசம், entire de struction. The final ர், often takes the particle உ, as நிரு; sometimes changes to ஷ், as நிஷ்களங்கம், being spotless; to ச், as நிச்சிந்தை, a quiet mind, and to ன், as நின் மலம். See துர்.
Miron Winslow