கொண்டுகூற்று

kondukootrru

koṇṭu-kūṟṟu,
n. id. +. (Gram.)
Direct speech;
அயலார் நேறிற்சொல்வதாகக் கூறும் மொழி. கொண்டுகூற்றாகக் கூறப்படுவனவும் (தொல். பொ. 115, உரை).

DSAL

---