puncture

n. கீறல், கிழிசல், துளை, ஓட்டை, குத்து, சக்கரப் புறவட்டில் ஏற்படும் பிளவு, (வினை.) சக்கரப் புறவட்டில் துளை ஏற்படுத்து, கிழிசல் உண்டாக்கு, கீறுதலுறு.

Synonyms

Antonyms

Punc"ture, n. Etym: [L. punctura, fr. pungere, punctum, to prick. See Pungent.] 1. The act of puncturing; perforating with something pointed. 2. A small hole made by a point; a slight wound, bite, or sting; as, the puncture of a nail, needle, or pin. A lion may perish by the puncture of an asp. Rambler. Punc"ture, v. t. [imp. & p. p. Punctured; p. pr. & vb. n. Puncturing.] Defn: To pierce with a small, pointed instrument, or the like; to prick; to make a puncture in; as, to puncture the skin.