punctuate
v. புள்ளகளிடு, நிறுத்தக்குறிகளிடு, பேச்சிடைய கிளர்ந்துரைத்துத் தடு, வற்புறுத்தல் கொடு.
Punc"tu*ate, v. t. [imp. & p. p. Punctuated; p. pr. & vb. n. Punctuating.] Etym: [Cf. F. ponctuer. See Punctual.] Defn: To mark with points; to separate into sentences, clauses, etc., by points or stops which mark the proper pauses in expressing the meaning.