கறகறெனல்

karakarenal

, [kṟkṟeṉl] ''v. noun.'' Importuning, பேச்சினாலலட்டல். 2. Rattle, &c., ஒலிக்குறிப்பு. 3. Rattling in the throat--as a dying per son or from phlegm. கறகறென்றுபல்லுடனேபல்லைக்கடிக்கிறான். He gnashes his teeth. கறகறென்றோடுகிறான். He runs with a rust ling noise, very fast. காற்றாடிகறகறென்றுசுற்றுகிறது. The wind-whirl rattles.

Miron Winslow

---