ஏதை

பேதை ; வறியன் .

தமிழ் - தமிழ் அகரமுதலி

பேதை. (J.) Poor innocent person, ignoramus; வறிஞன். (யாழ். அக.) Poor man;

Tamil Lexicon

s. a poor innocent person, பேதை.

J.P. Fabricius Dictionary

, [ētai] ''s. [prov.]'' A poor, innocent person--as பேதை.

Miron Winslow

ētai
n. cf. பேதை.
Poor innocent person, ignoramus;
பேதை. (J.)

ētai
n. of. ஏதிலன்.
Poor man;
வறிஞன். (யாழ். அக.)

DSAL