substantiate

v. எண்பி, மெய்ப்பி, உறுதிப்படுத்து, கண்கூடாகக் காட்டு, காரணங் காட்டி விளக்கு, எடுத்துக்காட்டுகளுடன் வலியுறுத்து.

---

Sub*stan"ti*ate, v. t. [imp. & p. p. Substantiated; p. pr. & vb. n. Substantiating.] 1. To make to exist; to make real. Ayliffe. 2. To establish the existence or truth of by proof or competent evidence; to verify; as, to substantiate a charge or allegation; to substantiate a declaration. Observation is, in turn, wanted to direct and substantiate the course of experiment. Coleridge.

---