scatter

n. சிதறல், தூவுதல், (வினை.) சிதறு, தூவு, தௌத, கலைவுறு, சிதறலாக வீசு, அங்குமிங்கும் வீசு, இடையிடைதூவு, இடையிடை தௌத, பரவலாக எறி, சிதறலாகத் தௌத, மேகத்தைக் கலைவி, படையைச் சிதற அடி, துரத்தியடி, கலைந்தோடு, தனித்தனியாக்கு, துண்டுதுண்டாகப்பிரி, நாற்புறமும் பரப்பு, நாலாபுறமும் பரவு, நம்பிக்கை குலைவி, குலைவுறு, ஔதசிதறிப் பரப்பு, ஔதசிதறிப்பரபு, வெடித்துத் தெறிக்தோடு.

Synonyms

Antonyms

Scat"ter, v. t. [imp. & p. p. Scattered; p. pr. & vb. n. Scattering.] Etym: [OE. scateren. See Shatter.] 1. To strew about; to sprinkle around; to throw down loosely; to deposit or place here and there, esp. in an open or sparse order. And some are scattered all the floor about. Chaucer. Why should my muse enlarge on Libyan swains, Their scattered cottages, and ample plains Dryden. Teach the glad hours to scatter, as they fly, Soft quiet, gentle love, and endless joy. Prior. 2. To cause to separate in different directions; to reduce from a close or compact to a loose or broken order; to dissipate; to disperse. Scatter and disperse the giddy Goths. Shak. 3. Hence, to frustrate, disappoint, and overthrow; as, to scatter hopes, plans, or the like. Syn. -- To disperse; dissipate; spread; strew. Scat"ter, v. i. Defn: To be dispersed or dissipated; to disperse or separate; as, clouds scatter after a storm.