recusant

n. ஆங்கிலத் தருச்சபை வழிபாட்டில் கலந்து கொள்ள மறுத்தவர்,. சட்டமுறை அதிகாரிக்குப் பணிய மறுப்பவர், சட்டப்படி நடக்க மறுப்பவர், (பெயரடை) (வர) ஆங்கிலத் திருச்சபை வழிபாட்டில் கலந்துகொள்ள மறுத்துவிட்ட, சட்டமுறை அதிகாரிக்குப் பணிய மறுக்கிற, சட்டப்படி நடக்கமறுக்கிற.

Synonyms

Antonyms

Re*cu"sant (-zat; 277), a.Etym: [L. recusans, -antis, p.pr. of recure to refuse, to oject to; pref. re- re + causa a cause, pretext: cf. F. récusant. See Cause, and cf. Ruse.] Defn: Obstinate in refusal; specifically, in English history, refusing to acknowledge the supremacy of the king in the churc, or to conform to the established rites of the church; as, a recusant lord. It stated him to have placed his son in the household of the Countess of Derby, a recusant papist. Sir W. Scott. Re*cu"sant, n. 1. One who is obstinate in refusal; one standing out stubbornly against general practice or opinion. The last rebellious recusants among the European family of nations. De Quincey. 2. (Eng. Hist.) Defn: A person who refuses to acknowledge the supremacy of the king in matters of religion; as, a Roman Catholic recusant, who acknowledges the supremacy of the pope. Brande & C. 3. One who refuses communion with the Church of England; a nonconformist. All that are recusants of holy rites. Holyday.