occupant

n. நில முதலியவற்றை உடைமையாட்சியாகக் கொண்டுள்ளவர், குடியிருப்பர், தங்கி வாழ்பவர், தங்குபவர், உடைமைப் படாததன் உரிமை நிறுவி உடைமை கைப்பற்றுபவர்.

Synonyms

Antonyms

Oc"cu*pant, n. Etym: [L. occupans, p.pr. of occupare: cf. F. occupant. See Occupy.] 1. One who occupies, or takes possession; one who has the actual use or possession, or is in possession, of a thing. Note: This word, in law, sometimes signifies one who takes the first possession of a thing that has no owner. 2. A prostitute. [Obs.] Marston.