stranger

n. வௌதயார், வௌதநாட்டவர், தொலைநாட்டவர், தொலை ஊரினர், பழக்கமற்றவர், புதியவர், ஏதிலார், புதுவட்டாரத்தவர், புதுவரவாளர், விருந்தினர், உறவினரல்லாதவர், புதிது பிறந்த குழந்தை, உறுப்பினரல்லாதவர், அக்கறையற்றவர், அக்கறைக்குரியவரல்லாதவர், பழகாதவர், விவரமறியாதவர், அறியாதவர், தெரியாதவர், விருந்து குறிப்பதாகக் கருதப்படுஞ் செய்தி.

Synonyms

Antonyms

Stran"ger, n. Etym: [OF. estrangier, F. étranger. See Strange.] 1. One who is strange, foreign, or unknown. Specifically: -- (a) One who comes from a foreign land; a foreigner. I am a most poor woman and a stranger, Born out of your dominions. Shak. (b) One whose home is at a distance from the place where he is, but in the same country. (c) One who is unknown or unacquainted; as, the gentleman is a stranger to me; hence, one not admitted to communication, fellowship, or acquaintance. Melons on beds of ice are taught to bear, And strangers to the sun yet ripen here. Granville. My child is yet a stranger in the world. Shak. I was no stranger to the original. Dryden. 2. One not belonging to the family or household; a guest; a visitor. To honor and receive Our heavenly stranger. Milton. 3. (Law) Defn: One not privy or party an act, contract, or title; a mere intruder or intermeddler; one who interferes without right; as, actual possession of land gives a good title against a stranger having no title; as to strangers, a mortgage is considered merely as a pledge; a mere stranger to the levy. Stran"ger, v. t. Defn: To estrange; to alienate. [Obs.] Shak.