bellow

n. எருத்தின் உக்காரம், வயிற்றிலிமிருந்து எழும் ஆழுந்த ஒலி, உறுமல், அலறல், முழக்கம், (வினை) உக்காரமிடு, உரக்கக்கூவு, நோவெடுத்து அலறு, சீற்றத்தினால் உரக்கக் கூச்சலிடு, இடி.பீரங்கி போல அதிரொலிசெய்.

Synonyms

Antonyms

Bel"low, v. i. [imp. & p. p. Bellowed ; p. pr. & vb. n. Bellowing.] Etym: [OE. belwen, belowen, AS. bylgean, fr. bellan; akin to G. bellen, and perh. to L. flere to weep, OSlav. bleja to bleat, Lith. balsas voice. Cf. Bell, n. & v., Bawl, Bull.] 1. To make a hollow, loud noise, as an enraged bull. 2. To bowl; to vociferate; to clamor. Dryden. 3. To roar; as the sea in a tempest, or as the wind when violent; to make a loud, hollow, continued sound. The bellowing voice of boiling seas. Dryden. Bel"low, v. t. Defn: To emit with a loud voice; to shout; -- used with out. "Would bellow out a laugh." Dryden. Bel"low, n. Defn: A loud resounding outcry or noise, as of an enraged bull; a roar.