shout

n. கூச்சல், மகிழ்ச்சி, ஆர்ப்பரிப்பு, உடன்பாட்டு ஆரவாரம், எதிர்ப்புக் கூப்பாடு, மறுப்புக் கூக்குரல், கவனத்தை ஈர்க்கும் கூவிளி, உரத்த பேச்ச, (வினை.) ஆர்ப்பரி, கூச்சலிடு, கூப்பாடுபோடு, உரக்கப்பேசு, உரக்கச்சொல், உரத்தகுரலில் தெரிவி, கூப்பிடு, கூவி அழை, (இழி.) தேறலகத்தில் எல்லாருக்குமாக மதுவழங்க ஆணையிடு.

---

Synonyms

#noun exclamation, uproar, clamor, vociferation #verb cry_out, exclaim, vociferate, , halloo, hollo, holla

Antonyms

#noun sibilation, hissing, reticence, silence, hush #verb be_silent, speak_low, [speak_in_a_natural_tone]

Shout, v. i. [imp. & p. p. Shouted; p. pr. & vb. n. Shouting.] Etym: [OE. shouten, of unknown origin; perhaps akin to shoot; cf. Icel. sk, sk, a taunt.] Defn: To utter a sudden and loud outcry, as in joy, triumph, or exultation, or to attract attention, to animate soldiers, etc. Shouting of the men and women eke. Chaucer. They shouted thrice: what was the last cry for Shak. To shout at, to utter shouts at; to deride or revile with shouts. Shout, v. t. 1. To utter with a shout; to cry; -- sometimes with out; as, to shout, or to shout out, a man's name. 2. To treat with shouts or clamor. Bp. Hall. Shout, n. Defn: A loud burst of voice or voices; a vehement and sudden outcry, especially of a multitudes expressing joy, triumph, exultation, or animated courage. The Rhodians, seeing the enemy turn their backs, gave a great shout in derision. Knolles.

---