beatitude

n. விண்ணுலக இன்பம், பேரின்பம், பழைய முறையிலுள்ள திருக்கோயில்களில் திருச்சபைத் தலைவர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் பட்டம்.

Synonyms

Antonyms

Be*at"i*tude, n. Etym: [L. beatitudo: cf. F. béatitude. See Beatify.] 1. Felicity of the highest kind; consummate bliss. 2. Any one of the nine declarations (called the Beatitudes), made in the Sermon on the Mount (Matt. v. 3-12), with regard to the blessedness of those who are distinguished by certain specified virtues. 3. (R. C. Ch.) Defn: Beatification. Milman. Syn. -- Blessedness; felicity; happiness.