battue
n. (பிர.) வேட்டைக்காரர்களிருக்கும் இடத்துக்கு விலங்குகளை விரட்டுதல், விலங்குகளைக் கலைத்து விரட்டச்செல்லும் வேட்டைக்குழ, பெருவாரியான அழிவு வேட்டை, படுகொலை.
Bat"tue`, n. Etym: [F. battue, fr. battre to beat. See Batter, v. t., and cf. Battuta.] (Hunting) (a) The act of beating the woods, bushes, etc., for game. (b) The game itself. (c) The wanton slaughter of game. Howitt.