alien

n. அயலார், வௌதயார், பிற இடங்களிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்டு நிலைபெற்ற செடி அல்லது உயிரினம், வௌதவரவினம், (பெ.) பிறிதொன்றிற்குரிய, புறம்பான, வௌதயிடத்திற்குரிய, விருப்பத்திற்கு ஒவ்வாத, சூழலுக்கு உகவாத, ஒத்திசைவற்ற, இசைவு அறுபட்ட, தனக்குரியதல்லாத, புறஆட்சிக்குரிய, முரணியல்பான, விலக்கப்பட்ட, (வினை) அயலாக்கு, அன்னியமாக்கு, தொடர்பறு, (சட்.) உடைமைமாற்று.

Synonyms

Antonyms

Al"ien, a. Etym: [OF. alien, L. alienus, fr. alius another; properly, therefore, belonging to another. See Else.] 1. Not belonging to the same country, land, or government, or to the citizens or subjects thereof; foreign; as, alien subjects, enemies, property, shores. 2. Wholly different in nature; foreign; adverse; inconsistent (with); incongruous; -- followed by from or sometimes by to; as, principles alien from our religion. An alien sound of melancholy. Wordsworth. Alien enemy (Law), one who owes allegiance to a government at war with ours. Abbott. Al"ien, n. 1. A foreigner; one owing allegiance, or belonging, to another country; a foreign-born resident of a country in which he does not posses the privileges of a citizen. Hence, a stranger. See Alienage. 2. One excluded from certain privileges; one alienated or estranged; as, aliens from God's mercies. Aliens from the common wealth of Israel. Ephes. ii. 12. Al"ien, v. t. Etym: [F. aliéner, L. alienare.] Defn: To alienate; to estrange; to transfer, as property or ownership. [R.] "It the son alien lands." Sir M. Hale. The prince was totally aliened from all thoughts of . . . the marriage. Clarendon.