விபச்சித்து
vipachithu
புத்தருள் ஒருவர். (மணி. 30, 14, குறிப்பு.) 2. A Buddha; வித்துவான். (இலக். அக.) 1. Learned man;
Tamil Lexicon
vipaccittu
n. vi-pašcit.
1. Learned man;
வித்துவான். (இலக். அக.)
2. A Buddha;
புத்தருள் ஒருவர். (மணி. 30, 14, குறிப்பு.)
DSAL