கரைகாண்

karaikaan

karai-kāṇ-
v. intr. கரை+.
To get to the very end; to reach a destined port; to master thoroughly an art of science;
எல்லையறிதல். நற்றவமுனிவர் கரைகண்டோர் (திவ். திருவாய். 8, 3, 10).

DSAL

---