witness

n. சான்று, ஆய்வுத் தௌதவு, சான்றுரை, சாட்சியம், சான்றாளார், சாட்சி, நேர்காட்சியாளர், உடனிருந்தவர், தகவல் மெய்பிப்புத் துணைவர், காண்பவர், சான்றுச் செய்தி, எண்பிப்பு ஆதாரம், சான்றுப் பொருள், ஆதாரமாகக் காட்டப்படும் பொருள், உறுதிப்பாடு, உறுதிப்படுத்துஞ் செய்தி, (சட்.) நீதிமன்றத்தில் ஆணையிட்டுச் சான்று கூறுபவர், சாட்சிக் கையொப்பமிடுவர், (வினை.) சான்றாயிரு, சான்றுபகர், சாட்சிகூறு, சாட்சியங் காட்டு, காட்சியாளராயிரு, நேரில் காண், பார், கண்டுணர், பட்டறி, (சட்.) ஆணையிட்டுச் சான்றுரை கூறு, (சட்.) சாட்சிக் கையொப்பமிடு, அறிகுறியாயிரு, எடுத்துக்காட்டு, எதற்கேனுஞ் சான்றாகப் பயன்படு, பார், பார்வையாளராயிரு, ஆவணத்தில் சாட்சிக் கையெழுத்திடு.

Synonyms

Antonyms

Wit"ness, n. Etym: [AS. witness, gewitnes, from witan to know. sq. root133. See Wit, v. i.] 1. Attestation of a fact or an event; testimony. May we with . . . the witness of a good conscience, pursue him with any further revenge Shak. If I bear witness of myself, my witness is not true. John v. 31. 2. That which furnishes evidence or proof. Laban said to Jacob, . . . This heap be witness, and this pillar be witness. Gen. xxxi. 51, 52. 3. One who is cognizant; a person who beholds, or otherwise has personal knowledge of, anything; as, an eyewitness; an earwitness. "Thyself art witness I am betrothed." Shak. Upon my looking round, I was witness to appearances which filled me with melancholy and regret. R. Hall. 4. (Law) (a) One who testifies in a cause, or gives evidence before a judicial tribunal; as, the witness in court agreed in all essential facts. (b) One who sees the execution of an instrument, and subscribes it for the purpose of confirming its authenticity by his testimony; one who witnesses a will, a deed, a marriage, or the like. Privileged witnesses. (Law) See under Privileged. -- With a witness, effectually; to a great degree; with great force, so as to leave some mark as a testimony. [Colloq.] This, I confess, is haste with a witness. South. Wit"ness, v. t. [imp. & p. p. Witnessed; p. pr. & vb. n. Witnessing.] 1. To see or know by personal presence; to have direct cognizance of. This is but a faint sketch of the incalculable calamities and horrors we must expect, should we ever witness the triumphs of modern infidelity. R. Hall. General Washington did not live to witness the restoration of peace. Marshall. 2. To give testimony to; to testify to; to attest. Behold how many things they witness against thee. Mark xv. 4. 3. (Law) Defn: To see the execution of, as an instrument, and subscribe it for the purpose of establishing its authenticity; as, to witness a bond or a deed. Wit"ness, v. i. Defn: To bear testimony; to give evidence; to testify. Chaucer. The men of Belial witnessed against him. 1 Kings xxi. 13. The witnessing of the truth was then so generally attended with this event [martyrdom] that martyrdom now signifies not only to witness, but to witness to death. South.