vengeance
n. பஸீக்குப்பஸீ, தன் பஸீக்குரிய பஸீத்தண்டம், பஸீ எதிர்வினை, பஸீதீர்ப்புச் செயல், பஸீமாற்றுச் செயல், சார்பாளர் பஸீ வகையில் பஸீதுடைப்புச் செயல், பஸீதுடைப்பு, பஸீதீர்வு.
Synonyms
Antonyms
Venge"ance, n. Etym: [F. vengeance, fr. venger to avenge, L. vindicare to lay claim to, defend, avenge, fr. vindex a claimant, defender, avenger, the first part of which is of uncertain origin, and the last part akin to dicere to say. See Diction, and cf. Avenge, Revenge, Vindicate.] 1. Punishment inflicted in return for an injury or an offense; retribution; -- often, in a bad sense, passionate or unrestrained revenge. To me belongeth vengeance and recompense. Deut. xxxii. 35. To execute fierce vengeance on his foes. Milton. 2. Harm; mischief. [Obs.] Shak. What a vengeance, or What the vengeance, what! -- emphatically. [Obs.] "But what a vengeance makes thee fly!" Hudibras. "What the vengeance! Could he not speak 'em fair" Shak. -- With a vengeance, with great violence; as, to strike with a vengeance. [Colloq.]