tame

a. பழகிய, நன்கு பழக்கப்படுத்தப்பட்ட, படிமானமான, வசப்படுத்தப்பட்ட, சொற்கேட்டு நடக்கும்படி செய்யப்பட்ட, முரட்டுத்தன்மையற்ற, மூர்க்கத்தன்மை குறைக்கப் பெற்ற, (பே.வ) நில வகையில் பயிர் செய்யப்பட்ட, செடிவகையில் பயிர் செய்து உண்டாக்கப்பட்ட, பணிந்து போகிற, ஊக்கமற்ற, துடிப்பற்ற, கிளர்ச்சியற்ற, செயலாற்றலற்ற, பண்பு முனைப்பற்ற, (வினை) பழக்கு, பணியவை, படிமானமுடையதாக்கு, வசப்படுத்து, மூர்க்கத் தன்மை குறை, அடக்கு, பழக்கி இணக்குவி, கீழ்ப்படுத்து, தடுத்து நிறுத்து, செருக்குக் குலை.

Synonyms

Antonyms

Tame, v. t. Etym: [Cf. F. entamer to cut into, to broach.] Defn: To broach or enter upon; to taste, as a liquor; to divide; to distribute; to deal out. [Obs. or Prov. Eng.] In the time of famine he is the Joseph of the country, and keeps the poor from starving. Then he tameth his stacks of corn, which not his covetousness, but providence, hath reserved for time of need. Fuller. Tame, a. [Compar. Tamer; superl. Tamest.] Etym: [AS. tam; akin to D. tam, G. zahm, OHG. zam, Dan. & Sw. tam, Icel. tamr, L. domare to tame, Gr. dam to be tame, to tame, and perhaps to E. beteem. *61. Cf. Adamant, Diamond, Dame, Daunt, Indomitable.] 1. Reduced from a state of native wildness and shyness; accustomed to man; domesticated; domestic; as, a tame deer, a tame bird. 2. Crushed; subdued; depressed; spiritless. Tame slaves of the laborious plow. Roscommon. 3. Deficient in spirit or animation; spiritless; dull; flat; insipid; as, a tame poem; tame scenery. Syn. -- Gentle; mild; meek. See Gentle. Tame, v. t. [imp. & p. p. Tamed; p. pr. & vb. n. Taming.] Etym: [AS. tamian, temian, akin to D. tammen, temmen, G. zähmen, OHG. zemmen, Icel. temja, Goth. gatamjan. See Tame, a.] 1. To reduce from a wild to a domestic state; to make gentle and familiar; to reclaim; to domesticate; as, to tame a wild beast. They had not been tamed into submission, but baited into savegeness and stubbornness. Macaulay. 2. To subdue; to conquer; to repress; as, to tame the pride or passions of youth.