savage
n. காட்டுமிராண்டி, நாகரிகத் தடமற்றவர், வேட்டைநிலை வாழ்க்கையில் உள்ளவர், வெங்கொடியர், கடுமுரடர், திருந்தாதவர், (பெ.) நாகரிகத் தடமற்ற, காட்டு மிராண்டித்தனமான, பண்பாடற்ற, திருந்தாத, கொடூரமான, கொடிய, (வினை.) குதிரை வகையில் தாக்கிக்கடி, குதிரை வகையில் கீழே தள்ளி மிதித்துத் துவை.
Synonyms
Antonyms
Sav"age (; 48), a. Etym: [F. sauvage, OF. salvage, fr. L. silvaticus belonging to a wood, wild, fr. silva a wood. See Silvan, and cf. Sylvatic.] 1. Of or pertaining to the forest; remote from human abodes and cultivation; in a state of nature; nature; wild; as, a savage wilderness. 2. Wild; untamed; uncultivated; as, savage beasts. Cornels, and savage berries of the wood. Dryden. 3. Uncivilized; untaught; unpolished; rude; as, savage life; savage manners. What nation, since the commencement of the Christian era, ever rose from savage to civilized without Christianity E. D. Griffin. 4. Characterized by cruelty; barbarous; fierce; ferocious; inhuman; brutal; as, a savage spirit. Syn. -- Ferocious; wild; uncultivated; untamed; untaught; uncivilized; unpolished; rude; brutish; brutal; heathenish; barbarous; cruel; inhuman; fierce; pitiless; merciless; unmerciful; atrocious. See Ferocious. Sav"age, n. 1. A human being in his native state of rudeness; one who is untaught; uncivilized, or without cultivation of mind or manners. 2. A man of extreme, unfeeling, brutal cruelty; a barbarian. Sav"age (; 48), v. t. Defn: To make savage. [R.] Its bloodhounds, savaged by a cross of wolf. South