dull

a. ஊக்கமற்ற, எழுச்சியற்ற, சோர்ந்த தோற்றமுடைய, தூங்கி வழிகிற, அரையுறக்க நிலையுடைய, சுறுசுறுப்பற்ற, சோம்பிய, துயரார்ந்த, கேள்வியுணர்வு குன்றிய, புலனுணர்வு மழுங்கிய, அறிவாற்றல் குறைந்த, கூரறிவற்ற, மக்கான, கூரற்ற, மழுங்கலான, சுவையற்ற, உவர்ப்பான, விரைவற்ற, மழுங்கலான, சுவையற்ற, நிறவகையில் மங்கலான, முனைப்பற்ற, ஒலிவகையில் தௌதவாகக் கேட்காத, வானிலை வகையில் மூடாக்கான, இருள்மண்டிய நிலையிலுள்ள, (வினை) முழுங்கலாக்கு, கூர் மழுங்கு, புலனுணர்வு மழுங்கவை, ஓசைமந்தப்படுத்து, உணர்ச்சிகுன்றளச்செய், முனைப்புக்குறை, அறிவாற்றல் மங்கவை, சுறுசுறுப்புத்தடு, கவிந்து இருளாட வை., ஊக்கங்கெடு, கிளர்ச்சிகுலை.

Synonyms

Antonyms

Dull, a. [Compar. Duller; superl. Dullest.] Etym: [AS. dol foolish; akin to gedwelan to err, D. dol mad, dwalen to wander, err, G. toll mad, Goth. dwals foolish, stupid, cf. Gr. dhvr to cause to fall. Cf. Dolt, Dwale, Dwell, Fraud.] 1. Slow of understanding; wanting readiness of apprehension; stupid; doltish; blockish. "Dull at classical learning." Thackeray. She is not bred so dull but she can learn. Shak. 2. Slow in action; sluggish; unready; awkward. This people's heart is waxed gross, and their ears are dull of hearing. Matt. xiii. 15. O, help my weak wit and sharpen my dull tongue. Spenser. 3. Insensible; unfeeling. Think me not So dull a devil to forget the loss Of such a matchless wife. Beau. & Fl. 4. Not keen in edge or point; lacking sharpness; blunt. "Thy scythe is dull." Herbert. 5. Not bright or clear to the eye; wanting in liveliness of color or luster; not vivid; obscure; dim; as, a dull fire or lamp; a dull red or yellow; a dull mirror. 6. Heavy; gross; cloggy; insensible; spiritless; lifeless; inert. "The dull earth." Shak. As turning the logs will make a dull fire burn, so changes of study a dull brain. Longfellow. 7. Furnishing little delight, spirit, or variety; uninteresting; tedious; cheerless; gloomy; melancholy; depressing; as, a dull story or sermon; a dull occupation or period; hence, cloudy; overcast; as, a dull day. Along life's dullest, dreariest walk. Keble. Syn. -- Lifeless; inanimate; dead; stupid; doltish; heavy; sluggish; sleepy; drowsy; gross; cheerless; tedious; irksome; dismal; dreary; clouded; tarnished; obtuse. See Lifeless. Dull, v. t. [imp. & p. p. Duller; p. pr. & vb. n. Dulling.] 1. To deprive of sharpness of edge or point. "This . . . dulled their swords." Bacon. Borrowing dulls the edge of husbandry. Shak. 2. To make dull, stupid, or sluggish; to stupefy, as the senses, the feelings, the perceptions, and the like. Those [drugs] she has Will stupefy and dull the sense a while. Shak. Use and custom have so dulled our eyes. Trench. 3. To render dim or obscure; to sully; to tarnish. "Dulls the mirror." Bacon. 4. To deprive of liveliness or activity; to render heavy; to make inert; to depress; to weary; to sadden. Attention of mind . . . wasted or dulled through continuance. Hooker. Dull, v. i. Defn: To become dull or stupid. Rom. of R.