subordinate

n. கீழ்ப்பணியாளர், ஒருவர்கீழ்ப் பணிசெய்பவர், (பெ.) கீழ்நிலைப்பட்ட, கீழ்ப்படியான, துணைமையான, இரண்டாம் படியான, குறைந்த முக்கியத்துவம் வாய்ந்த, சிறப்புக்குன்றிய, தரம் குன்றிய, அடிமைபோல் நடக்கிற, (இலக்.) வாசக உறுப்பு வகையில் சார்பியலான, (இலக்.) இடைச்சொல் வகையில் சார்பியல் உறுப்புக்களை முதலுடன் இணைக்கிற, (வினை.) கீழ்நிலை எய்துவி, குறைந்த முக்கியத்துவமுடையதாக்கு, சிறப்புக்குன்றியதாக நடத்து, குறைவுடையதாக மதிப்பிடு, கருவி நிலைக்குத் தாழ்த்து, கருவியாக மட்டுங் கருது.

Synonyms

Antonyms

Sub*or"di*nate, a. Etym: [Pref. sub + L. ordinatus, p.p. of ordinare to set in order, to arrange. See Ordain.] 1. Placed in a lower order, class, or rank; holding a lower or inferior position. The several kinds and subordinate species of each are easily distinguished. Woodward. 2. Inferior in order, nature, dignity, power, importance, or the like. It was subordinate, not enslaved, to the understanding. South. Sub*or"di*nate, n. Defn: One who stands in order or rank below another; -- distinguished from a principal. Milton. Sub*or"di*nate, v. t. [imp. & p. p. Subordinated; p. pr. & vb. n. Subordinating.] 1. To place in a lower order or class; to make or consider as of less value or importance; as, to subordinate one creature to another. 2. To make subject; to subject or subdue; as, to subordinate the passions to reason. -- Sub*or"di*nate*ly, adv. -- Sub*or"di*nate*ness, n.