strangle

v. குரல்வளை நெரி, சங்கை நெரித்துக் கொல், மூச்சுத் திணற அடித்துக்கொல், திக்குமுக்காட வை, கழுத்துப்பட்டிகை வகையில் கழுத்தை அழுத்து, இயக்கம்-உணர்வு வகையில் அடக்கு, வௌதவிடாது கீழ்ப்படுத்தி வை.

---

Stran"gle, v. t. [imp. & p. p. Strangled; p. pr. & vb. n. Strangling.] Etym: [OF. estrangler, F. étrangler, L. strangulare, Gr. string, n. Cf. Strain, String.] 1. To compress the windpipe of (a person or animal) until death results from stoppage of respiration; to choke to death by compressing the throat, as with the hand or a rope. Our Saxon ancestors compelled the adulteress to strangle herself. Ayliffe. 2. To stifle, choke, or suffocate in any manner. Shall I not then be stifled in the vault, . . . And there die strangled ere my Romeo comes Shak. 3. To hinder from appearance; to stifle; to suppress. "Strangle such thoughts." Shak. Stran"gle, v. i. Defn: To be strangled, or suffocated.

---