slag
n. மண்டூரம், தாதுமண்டம், உருக்கிய சுரங்க உலோகக்கசடு, இரும்புக்கிட்டம், சம்மட்டியால் அடிக்கப்பட்ட காய்ச்சிய இரும்பில் எழும் இரும்புக்கரியக உயிரகைச்சிம்பு, செங்கல் கடும்பதக்கட்டி, கடுவேக்காட்டில் சூளையில் ஏற்படும் செங்கற்கட்டி, கொல்லுலைச் சாம்பற்கட்டி, காரோடு, எரிமலைக்குழம்பின் இறுகிய சாம்பற்கட்டி, (வினை.) தாதுமண்டம்படுத்து, இரும்புக்கிட்டமாக்கு, செங்கற் கடும்பதக்கட்டியாக்கு, சாம்பற்கட்டியக்கு, உலோகக் கசடுபடு, கடும்பதக்கட்டிபடு, சாம்பற்கட்டியாகு.
Slag, n. Etym: [Sw. slagg, or LG. slacke, whence G. schlacke; originally, perhaps, the splinters struck off from the metal by hammering. See Slay, v. t.] 1. The dross, or recrement, of a metal; also, vitrified cinders. 2. The scoria of a volcano. Slag furnace, or Slag hearth (Metal.), a furnace, or hearth, for extracting lead from slags or poor ore. -- Slag wool, mineral wool. See under Mineral.