swag
n. (இழி.) கொண்டி, கறுப்புச் செல்வம், அரசியற் கொள்ளை ஆதாயம், ஆஸ்திரேலிய வழக்கில் நாடோ டியின் அல்லது சுரங்கத் தொழிலாளரின் கைப்பை.
Swag, v. i. [imp. & p. p. Swagged; p. pr. & vb. n. Swagging.] Etym: [Cf. Icel. sveggja, sveigja to bend, to sway, Norw. svaga to sway. See Sway.] 1. To hang or move, as something loose and heavy; to sway; to swing. [Prov. Eng.] 2. To sink down by its weight; to sag. Sir H. Wotton. I swag as a fat person's belly swaggeth as he goeth. Palsgrave. Swag, n. 1. A swaying, irregular motion. 2. A burglar's or thief's booty; boodle. [Cant or Slang] Charles Reade.