scab
n. அசறு, கடுந்தழும்பு, சிரங்கு, கால்நடைச்சொறி, தாவரப் பூஞ்சைக்காளான் நோய், கசடன், அழுக்குப்பிடித்தவன், கருங்காலி, வேலை நிறுத்தத்தில் சேர மறுப்பவர், தொழிற்சங்கத்தில் சேர மறுப்பவர், வேலை நிறுத்தஞ் செய்தவருக்குப் பதிலாக வேலைக்குச் செல்பவர், (வினை.) புண்வகையில் பொருக்கு வை, கருங்காலியாக நட.
Scab, n. Etym: [OE. scab, scabbe, shabbe; cf. AS. scæb, sceabb, scebb, Dan. & Sw. skab, and also L. scabies, tr. scabere to scratch, akin to E. shave. See Shave, and cf. Shab, Shabby.] 1. An incrustation over a sore, wound, vesicle, or pustule, formed by the drying up of the discharge from the diseased part. 2. The itch in man; also, the scurvy. [Colloq. or Obs.] 3. The mange, esp. when it appears on sheep. Chaucer. 4. A disease of potatoes producing pits in their surface, caused by a minute fungus (Tiburcinia Scabies). 5. (Founding) Defn: A slight iregular protuberance which defaces the surface of a casting, caused by the breaking away of a part of the mold. 6. A mean, dirty, paltry fellow. [Low] Shak. 7. A nickname for a workman who engages for lower wages than are fixed by the trades unions; also, for one who takes the place of a workman on a strike. [Cant] Scab, v. i. [imp. & p. p. Scabbed; p. pr. & vb. n. Scabbing.] Defn: To become covered with a scab; as, the wound scabbed over.