refractory

n. உயர்வெப்பு ஏற்கும் பொருள், (பெயரடை) படிமானமறற், ஒத்திசைவற்ற, எதற்கும் மசியாத, வசப்படுத்தமுடியாத, முரண்டுபிடிக்கிற, கலாம் விளைக்கிற, பண்டுவத்துக்கு ஒத்துவராத, பொருள்கள் வகையில் உருக்கமுடியாத, வேலைப்பாட்டிற்கு உட்படுத்த முடியாத.

Synonyms

Antonyms

Re*frac"to*ry (-r), a. Etym: [L. refractorius, fr. refringere: cf. F. refractaire. See Refract.] 1. Obstinate in disobedience; contumacious; stubborn; unmanageable; as, a refractory child; a refractory beast. Raging appetites that are Most disobedient and refractory. Shak. 2. Resisting ordinary treatment; difficult of fusion, reduction, or the like; -- said especially of metals and the like, which do not readily yield to heat, or to the hammer; as, a refractory ore. Syn. -- Perverse; contumacious; unruly; stubborn; obstinate; unyielding; ungovernable; unmanageable. Re*frac"to*ry, n. 1. A refractory person. Bp. Hall. 2. Refractoriness. [Obs.] Jer. TAylor. 3. OPottery) A piece of ware covered with a vaporable flux and placed in a kiln, to communicate a glaze to the other articles. Knight.