recalcitrant
n. முரண்டன், இசைவுக்கேடானவர், கீழ்ப்படிய மறுப்பவர், (பெயரடை) பிடிவாதமாய் எதிர்க்கிற, கீழ்ப்படியாத.
Re*cal"ci*trant, a. Etym: [L. recalcitrans, p. pr. of recalcitrare to kick back; pref. re- re- + calcitrare to kick, fr. calx heel. Cf. Inculcate.] Defn: Kicking back; recalcitrating; hence, showing repugnance or opposition; refractory.