reduplicative
a. (இலக்) சொல்லாக்கத்தில் முதல் எழுத்து அல்லது முதல் அசை இரட்டிப்புடைய, சொல்லாக்க இரட்டிப்புச்சார்ந்த, இரட்டிக்கும் போக்குடைய, இரட்டிப்பினாலான, திரும்ப நிகழும் இயல்புடைய.
Re*du"pli*ca*tive (-k*tv), a. Etym: [Cf. F. réduplicatif.] Defn: Double; formed by reduplication; reduplicate. I. Watts.