reduplication
n. இரட்டிப்பு, திரும்ப நிகழ்வு, இரட்டுறு நிகழ்வு, எதிர் படிவம், (இலக்) சொல்லாக்கத்தில் முதல் இரட்டிய பகுதி.
Re*du`pli*ca"tion (-kshn), n. Etym: [Cf. F. réduplication, L. reduplicatio repetition.] 1. The act of doubling, or the state of being doubled. 2. (Pros.) A figure in which the first word of a verse is the same as the last word of the preceding verse. 3. (Philol.) Defn: The doubling of a stem or syllable (more or less modified), with the effect of changing the time expressed, intensifying the meaning, or making the word more imitative; also, the syllable thus added; as, L. tetuli; poposci.