obedience

n. வணக்கம், கீழ்ப்படிவு, அடக்க ஒடுக்கம், ஆணைக்கடங்கி நடத்தல், சட்டத்துக்கு இணங்கி நடத்தல், ரோமன் கத்தோலிக்கத திருச்சபை வழக்காற்றில் வணங்கப் பெறும்நிலை, மேலாட்சி, கீழ்ப்படிவுக்குரிய குழு,. மேலைண்மை எல்லை.

Synonyms

Antonyms

O*be"di*ence, n. Etym: [F. obédience, L. obedientia, oboedientia. See Obedient, and cf.Obeisance.] 1. The act of obeying, or the state of being obedient; compliance with that which is required by authority; subjection to rightful restraint or control. Government must compel the obedience of individuals. Ames. 2. Words or actions denoting submission to authority; dutifulness. Shak. 3. (Eccl.) (a) A following; a body of adherents; as, the Roman Catholic obedience, or the whole body of persons who submit to the authority of the pope. (b) A cell (or offshoot of a larger monastery) governed by a prior. (c) One of the three monastic vows. Shipley. (d) The written precept of a superior in a religious order or congregation to a subject. Canonical obedience. See under Canonical. -- Passive obedience. See under Passive.