obeisance
n. தலைவணங்குதல், வணக்கமுறை, உடல் வளைத்து வணக்கந் தெரிவித்தல், வணக்கமுறை தெரிவிப்பு, பணிவறிவிப்பு, மதிப்பிணங்காட்டல், பணிவிசைவு, இணக்கஇசைவு, ஏற்பிசைவு.
O*bei"sance, n. Etym: [F. obéissance obedience, fr. obéissant. See Obey, and cf. Obedience, Abaisance.] 1. Obedience. [Obs.] Chaucer. 2. A manifestation of obedience; an expression of difference or respect; homage; a bow; a courtesy. Bathsheba bowed and did obeisance unto the king. 1 Kings i. 16.