glare

n. கூசொளி, கடுவெயில் வெக்கை, படரொளி வெப்பு, வெறிப்புப் பேரொளி, பளபளக்கும் பனிப்பரப்பு, பளபளக்கும் கண்ணாடிப் பரப்பு, வெறித்த நோக்கு, குத்திட்டபார்வை, (வினை) கூசு பேரொளி வீசு, கண்ணை உறுத்தும் ஔதகாலு, முனைப்பான காட்சியளி, வெறித்த தோற்றமனி, அச்சந்தோன்றப் பார், குத்திட்டுப்பார், உறுத்த நோக்கினால் கடுவெறுப்பினைக் காட்டு.

Synonyms

Antonyms

Glare (glâr), v. i. [imp. & p. p. Glared; p. pr. & vb. n. Glaring.] Etym: [OE. glaren, gloren; cf. AS. glær amber, LG. glaren to glow or burn like coals, D. gloren to glimmer; prob. akin to E. glass.] 1. To shine with a bright, dazzling light. The cavern glares with new-admitted light. Dryden. 2. To look with fierce, piercing eyes; to stare earnestly, angrily, or fiercely. And eye that scorcheth all it glares upon. Byron. 3. To be bright and intense, as certain colors; to be ostentatiously splendid or gay. She glares in balls, front boxes, and the ring. Pope. Glare, v. t. Defn: To shoot out, or emit, as a dazzling light. Every eye Glared lightning, and shot forth pernicious fire. Milton. Glare, n. 1. A bright, dazzling light; splendor that dazzles the eyes; a confusing and bewildering light. The frame of burnished steel that cast a glare. Dryden. 2. A fierce, piercing look or stare. About them round, A lion now he stalks with fiery glare. Milton. 3. A viscous, transparent substance. See Glair. 4. A smooth, bright, glassy surface; as, a glare of ice. [U. S. ] Glare, a. Etym: [See Glary, and Glare, n.] Defn: Smooth and bright or translucent; -- used almost exclusively of ice; as, skating on glare ice. [U. S.]