correlative

n. ஒருவருடன் ஒப்புமைத் தொடர்புடைய மற்றொருவர், ஒன்றுடன் ஒப்புமைத் தொடர்புடைய மற்றொன்று, (பெ.) ஒன்றற்கொன்று தொடர்புடைய, ஒருவருக்கொருவர் தொடர்புடைய, இருதிற ஒருங்கொப்புமையுடைய (சொல் இலக்கணம்) இணையாட்சியுடைய, எதிரிணையான.

Synonyms

Antonyms

Cor*rel"a*tive (kr-rl"-tv), a. Etym: [Cf. F. corrélatif.] Defn: Having or indicating a reciprocal relation. Father and son, prince and subject, stranger and citizen, are correlative terms. Hume. Cor*rel"a*tive, n. 1. One who, or that which, stands in a reciprocal relation, or is correlated, to some other person or thing. Locke. Spiritual things and spiritual men are correlatives. Spelman. 2. (Gram.) Defn: The antecedent of a pronoun.