corrective

n. திருத்துவது, தீங்கினைத் தவிர்க்கும் பொருள், தீமையினை எதிர்த்தியங்கும் பாங்குடைய பொருள், (பெ.) தீங்கினைத் தவிர்க்கிற, தீமை எதிர்க்கப் பயன்படுகிற, திருத்துகிற, திருத்தும் இயல்புடைய.

Synonyms

Antonyms

Cor*rect"ive (krr-rk"tv), a. Etym: [Cf. F. correctif.] 1. Having the power to correct; tending to rectify; as, corrective penalties. Mulberries are pectoral, corrective of billious alkali. Arbuthnot. 2. Qualifying; limiting. "The Psalmist interposeth . . . this corrective particle." Holdsworth. Cor*rect"ive, n. 1. That which has the power of correcting, altering, or counteracting what is wrong or injurious; as, alkalies are correctives of acids; penalties are correctives of immoral conduct. Burke. 2. Limitation; restriction. [Obs.] Sir M. Hale.