தூறு1
thooru1
tūṟu-,
n. Prob.
1. Bushes, shrubbery, thick, underwood;
புதர். தூற்றில் வாழ்முயல் (பெரியபு. திருக்குறிப். 77),
2. Heap,
குவியல். எரிமுன்னர் வைத்தூறுபோலக் கெடும் (குறள், 435).
3. Low jungle;
குறுங்காடு. ஆறு கொண்டது பாதி, தூறுகொண்டது பாதி.
4. Burning-ground;
சுடுகாடு. தூறன்றி யாடரங் கில்லையோ (தேவா. 1241, 2).
5. Indian chickweed.
See திராய். (மலை.)
6. Country turmeric.
See மஞ்சள். (மலை.)
DSAL