vandal

n. (வர.) ரோமப் பேரரசின்மீது படையெடுத்தஸீத்த முரட்டு செர்மானிய இனத்தவர், அஸீவுகாரர், கலையஸீப்பவர், கலைப் பண்பஸீப்பவர், (பெ.) ரோமப் பேரரசினை அஸீத்த முரட்டு செர்மானிய இனஞ் சார்ந்த, கலையஸீவு செய்கிற.n. (வர.) ரோமப் பேரரசின்மீது படையெடுத்தஸீத்த முரட்டு செர்மானிய இனத்தவர், அஸீவுகாரர், கலையஸீப்பவர், கலைப் பண்பஸீப்பவர், (பெ.) ரோமப் பேரரசினை அஸீத்த முரட்டு செர்மானிய இனஞ் சார்ந்த, கலையஸீவு செய்கிற.

---

Van"dal, n. Etym: [L. Vandalus, Vandalius; of Teutonic origin, and probably originally signifying, a wanderer. Cf. Wander.] 1. (Anc. Hist.) Defn: One of a Teutonic race, formerly dwelling on the south shore of the Baltic, the most barbarous and fierce of the northern nations that plundered Rome in the 5th century, notorious for destroying the monuments of art and literature. 2. Hence, one who willfully destroys or defaces any work of art or literature. The Vandals of our isle, Sworn foes to sense and law. Cowper. Van"dal, Van*dal"ic, a. Defn: Of or pertaining to the Vandals; resembling the Vandals in barbarism and destructiveness.

---