trounce
v. நச்சரி, அடித்து ஒறு, கடுமையாகக் கண்டி., வன்மையாகத் தண்டி.
Trounce, v. t. [imp. & p. p. Trounced; p. pr. & vb. n. Trouncing.] Etym: [F. tronce, tronche, a stump, piece of wood. See Truncheon.] Defn: To punish or beat severely; to whip smartly; to flog; to castigate. [Colloq.]