trample
n. மிதிப்பொலி, காலறைவொலி, மிதிப்பு, மிதிக்குஞ் செயல், (வினை) மிதித்துத் துவை, அறைந்து மிதி, சவட்டி நசுக்கு காலின் கீழிட்டரை, மிதித்து நட, மேலேறி மிதி, முரட்டுத்தனமாய் நட, வெறுப்புடன் நட.
Tram"ple, v. t. [imp. & p. p. Trampled; p. pr. & vb. n. Trampling.] Etym: [OE. trampelen, freq. of trampen. See Tramp, v. t.] 1. To tread under foot; to tread down; to prostrate by treading; as, to trample grass or flowers. Dryden. Neither cast ye your pearls before swine, lest they trample them under their feet. Matt. vii. 6. 2. Fig.: To treat with contempt and insult. Cowper. Tram"ple, v. i. 1. To tread with force and rapidity; to stamp. 2. To tread in contempt; -- with on or upon. Diogenes trampled on Plato's pride with greater of his own. Gov. of Tongue. Tram"ple, n. Defn: The act of treading under foot; also, the sound produced by trampling. Milton. The huddling trample of a drove of sheep. Lowell.