tool

n. கருவி, கைத்துணைப்பொறி, இயந்திரக்கருவி, இயந்திரஞ் செய்வதற்குரிய கருவி, செய்பொறி அல்லது இயந்திரம், கருவியாகப் பயன்படும் பொருள், கையாள், மற்றொருவர், கைக்கருவியாகப் பயன்படுபவர், ஏமாளி, அச்சுரு வகை, (வினை) கருவிகொண்டு வேலைசெய், கல் கொத்து, உளியால் கல் செதுக்கு, புத்தகக் கட்டட வகையில் ஓரங்களைச் சூட்டுவரிப் படிவங்களால் அணிசெய், (இழி) ஊர்தியை மெல்ல இயக்கு, ஊர்திவகையில் மெல்ல ஓடு, சாவதானமாகச் செல்.

Synonyms

Tool, n. Etym: [OE. tol,tool. AS. tl; akin to Icel. tl, Goth. taijan to do, to make, taui deed, work, and perhaps to E. taw to dress leather. sq. root64.] 1. An instrument such as a hammer, saw, plane, file, and the like, used in the manual arts, to facilitate mechanical operations; any instrument used by a craftsman or laborer at his work; an implement; as, the tools of a joiner, smith, shoe-maker, etc.; also, a cutter, chisel, or other part of an instrument or machine that dresses work. 2. A machine for cutting or shaping materials; -- also called machine tool. 3. Hence, any instrument of use or service. That angry fool . . . Whipping her house, did with his amarting tool Oft whip her dainty self. Spenser. 4. A weapon. [Obs.] Him that is aghast of every tool. Chaucer. 5. A person used as an instrument by another person; -- a word of reproach; as, men of intrigue have their tools, by whose agency they accomplish their purposes. I was not made for a minion or a tool. Burks. Tool, v. t. [imp. & p. p. tooled; p. pr. & vb. n. tooling.] 1. To shape, form, or finish with a tool. "Elaborately tooled." Ld. Lytton. 2. To drive, as a coach. [Slang,Eng.]