tirade
n. வசைப்பொழிவு, நீள்வசவுரை, நீள்வசவுரைத் குதி, வீராவேச வசைப்பேச்சு, கண்டனக் கணைமாரி, (இலக்) ஒருதொடை அடுக்குப் பாத்தொகுதி, (இசை) இருசு, இடைநீள்வுத்திறம்.
Ti*rade", n. Etym: [F., fr. It. tirada, properly, a pulling; hence, a lengthening out, a long speech, a tirade, fr. tirare to draw; of Teutonic origin, and akin to E. tear to redn. See Tear to rend, and cf. Tire to tear.] Defn: A declamatory strain or flight of censure or abuse; a rambling invective; an oration or harangue abounding in censorious and bitter language. Here he delivers a violent tirade against persons who profess to know anything about angels. Quarterly Review.