theocrasy
n. யோகம், இறையுயிர் இபு, புத்தரது நிர்வாணநிலை, அருகநிலை, சாயுச்சியம், தியானத்தின் மூலம் ஆன்மா கடவுளோடு ஒன்றும் நிலை.
The*oc"ra*sy, n. Etym: [Gr. 1. A mixture of the worship of different gods, as of Jehovah and idols. This syncretistic theocracy by no means excludes in him [Solomon] the proper service of idols. J. Murphy. 2. (Philos.) Defn: An intimate union of the soul with God in contemplation, -- an ideal of the Neoplatonists and of some Oriental mystics.