terminate

a. எல்லைக்குரிய, எல்லையான, எல்லையாயமைகின்ற, முடிவுக்குரிய, முடிவுக்கு வருகின்ற, முடிவுற்ற, ஈறான, எழுத்து அல்லது ஒலரி வகையில் சொல்லின் இறுதிக்குரிய, (வினை) எல்லைப்படுத்து, வரையறைப்படுத்து, முடித்து விடு, நிறுத்து, முடிவு செய், இறுதிசெய், இறுவாயாகு, குறிப்பிட்ட எழுத்தில் அல்லது அசையில் முடி.

Synonyms

Ter"mi*nate, v. t. [imp. & p. p. Terminated; p. pr. & vb. n. Terminating.] Etym: [L. terminatus, p.p. of terminare. See Term.] 1. To set a term or limit to; to form the extreme point or side of; to bound; to limit; as, to terminate a surface by a line. 2. To put an end to; to make to cease; as, to terminate an effort, or a controversy. 3. Hence, to put the finishing touch to; to bring to completion; to perfect. During this interval of calm and prosperity, he [Michael Angelo] terminated two figures of slaves, destined for the tomb, in an incomparable style of art. J. S. Harford. Ter"mi*nate, v. i. 1. To be limited in space by a point, line, or surface; to stop short; to end; to cease; as, the torrid zone terminates at the tropics. 2. To come to a limit in time; to end; to close. The wisdom of this world, its designs and efficacy, terminate on zhis side heaven. South.