surd
n. (கண.) முருட்டெண், பகுபடா எண், இடக்குப் பின்னம், பதின் கூற்றில் தீராக் கீழ்வாய், (ஒலி.) வன்கணஒலி, அதிர்வற்ற வல்லோசை மெய், (பெ.) (கண.) எண்வகையில் முருடான, கீழ்வாய் வகையில் இடக்குப் பின்னமான.
Surd, a. Etym: [L. surdus deaf (whence the meaning, deaf to reason, irrational), perhaps akin to E. swart. Cf. Sordine.] 1. Net having the sense of hearing; deaf. [Obs.] "A surd . . . generation." Sir T. Browne. 2. Unheard. [Obs.] Kenrick. 3. (Math.) Defn: Involving surds; not capable of being expressed in rational numbers; radical; irrational; as, a surd expression or quantity; a surd number. 4. (Phonetics) Defn: Uttered, as an element of speech, without tone, or proper vocal sound; voiceless; unintonated; nonvocal; atonic; whispered; aspirated; sharp; hard, as f, p, s, etc.; -- opposed to sonant. See Guide to Pronunciation, §§169, 179, 180. Surd, n. (Math.) 1. A quantity which can not be expressed by rational numbers; thus, *2 is a surd. 2. (Phon.) Defn: A surd element of speech. See Surd, a., 4.