subjective

n. (இலக்.) எழுவாய் வேற்றுமை, (பெ.) (மெய்.) அக உணர்வு நிலைக்குரிய, அக எண்ணஞ் சார்ந்த, தன் உள்ளுணர்வுக்குரிய, உணர்ந்தறியும் 'தான்' சார்ந்த, கற்பனை நிலையான, கலை-கலைஞர்கள் வகையில் தனி மனப்பாக்குக்கு முனைப்புத்தருகிற, தனி முரமண்பாட்டினையே பெரிதுஞ் சார்ந்திருக்கிற, புற உண்மைகளை உள்ளபடிக்காட்டாத, (இலக்.) எழுவாய் சார்ந்த.

Synonyms

Antonyms

Sub*jec"tive, a. Etym: [L. subjectivus: cf. F. subjectif.] 1. Of or pertaining to a subject. 2. Especially, pertaining to, or derived from, one's own consciousness, in distinction from external observation; ralating to the mind, or intellectual world, in distinction from the outward or material excessively occupied with, or brooding over, one's own internal states. Note: In the philosophy of the mind, subjective denotes what is to be referred to the thinking subject, the ego; objective, what belongs to the object of thought, the non-ego. See Objective, a., 2. Sir W. Hamilton. 3. (Lit. & Art) Defn: Modified by, or making prominent, the individuality of a writer or an artist; as, a subjective drama or painting; a subjective writer. Syn. -- See Objective. Subjective sensation (Physiol.), one of the sensations occurring when stimuli due to internal causes excite the nervous apparatus of the sense organs, as when a person imagines he sees figures which have no objective reality. -- Sub*jec"tive*ly, adv. -- Sub*jec"tive*ness, n.