external

n. வௌதப்புறம், (பெ.) புறவியலான, புறத்தேயுள்ள, வௌதயிலிருந்து வருகிற, புறம்பான, புறவுடல் சார்ந்த, புறநோக்கிய, புறவினைகளாலான, செயல் சார்ந்த, புறப்பொருளுலகு சார்ந்த, அகநிலை உணர்வுக்குப் புறம்பான, புறக்காட்சிக்குரிய, காணத்தக்க, கருமெய்ம்மை சாராத, சிறதிறக்கூறான, தற்செயல் ஒட்டான, அயலான, சான்றுகள் வகையில் புறமிருந்து வலியுறவு தருகிற, தொடர்பற்ற புதுத்தௌதவு தருகிற.

Synonyms

Antonyms

Ex*ter"nal, a. Etym: [L. externus, fr. exter, exterus, on the outside, outward. See Exterior.] 1. Outward; exterior; relating to the outside, as of a body; being without; acting from without; -- opposed to internal; as, the external form or surface of a body. Of all external things, . . . She [Fancy] forms imaginations, aery shapes. Milton. 2. Outside of or separate from ourselves; (Metaph.) separate from the perceiving mind. 3. Outwardly perceptible; visible; physical or corporeal, as distinguished from mental or moral. Her virtues graced with external gifts. Shak. 4. Not intrinsic nor essential; accidental; accompanying; superficial. The external circumstances are greatly different. Trench. 5. Foreign; relating to or connected with foreign nations; as, external trade or commerce; the external relations of a state or kingdom. 6. (Anat.) Defn: Away from the mesial plane of the body; lateral. External angles. (Geom.) See under Angle. Ex*ter"nal, n. Defn: Something external or without; outward part; that which makes a show, rather than that which is intrinsic; visible form; -- usually in the plural. Adam was then no less glorious in his externals South. God in externals could not place content. Pope.